Aye landrot!
Mijn vriendengroep is nogal, ehm, tja… bijzonder. Laten we zeggen dat we gewoon een heel brede fantasie hebben. Een levendige, heel erg brede fantasie. In het verleden hebben we ons uitgeroepen tot vele grootse wereldleiders, zoals de Opperkalkoen (jup, zo’n kipachtig wezen dat gegeten wordt op Thanksgiving), maar we zijn ook piraten en het toonbeeld van mannelijkheid. We hebben fictieve gesprekken met lantaarnpalen, spelen voor zwerver en ik ben de manager van de nieuwe popsensatie van de EEUW (bekend onder de naam S2=J).
Nu vonden we (een vriendin van mij en ik) het wel eens tijd worden wat van deze verhalen naar de buitenwereld te brengen. Anoniem uiteraard – althans, anoniem voor hen. Ik ben zo anoniem als Bill Gates op een Apple-gathering.
Je kan je afvragen waarom ik deze gestoorde verhalen wil delen met jullie. Nou, wij, als Oppergestoorden eerste klas, willen jullie laten zien hoeveel pret wij adolescenten kunnen ervaren, ook zonder het nuttigen van alcoholische dranken.
No, just kidding. Ik denk dat er een hoop mensen zijn zoals wij maar er niet voor uit durven te komen. De gemiddelde mens stelt zich niet voor als ‘Rosalie, Opperkalkoen, Cap’n Conga en manager van S2=J’, en dat vind ik jammer. Wij mensen zouden meer moeten genieten van het leven en ons niet moeten schamen voor onze ware ik!
Tot zo ver de wijze les die ik in dit artikel heb weten te verstoppen, laten we beginnen met het eerste verhaal: het virtù-annex-piratenfeest.
 |
| Bewijsmateriaal, YAY! |
Het begon allemaal op een druilerige dag toen ik met een paar vriendinnen ging winkelen in de prachtige metropool genaamd Zwolle. Eentje, vriendin S., stelde voor naar een winkeltje helemaal aan het eind van de grote winkelstraat te gaan. Na een barre tocht langs vele friettenten, Bakker Barts en andere hemelse verleidingen kwamen we aan bij De Winkel Die S Zo Nodig Moest Leegkopen. Haar budget: €500000,00. Ons budget: €0,00. Wat een normaal mens nu zou doen, is natuurlijk kleding uitzoeken voor S en zelf ook het een en ander passen. Wat wij deden, was rennen naar de mannenkleding en allemaal een setje uitzoeken om te passen – wat we ook gedaan hebben.
Toen wij onszelf tevreden voor de spiegel stonden te bewonderen, dook er ineens een verkoopster achter ons op. Serieus, die mensen duiken altijd op het verkeerde moment op! Maar goed, wij stonden daar voor de spiegel, in kleding die overduidelijk voor een man bedoeld was en zochten naar een goed excuus om aan de verkoopster op te hangen. Gelukkig verschafte ze ons zelf al met een smoes: ‘Goh, hebben jullie een themafeest?’
BINGO!
En dat was het moment waarop we ons realiseerden dat we eens een virtùfeest moesten houden, met iedereen zo mannelijk mogelijk verkleed.
Uren, dagen, weken verstreken voor we eindelijk het feest konden plannen. Tegen die tijd, was de virtù iets uitgebreid: we hadden onszelf intussen al benoemd tot Kapitein. Vandaar dat we besloten te switchen naar een virtù-annex-piratenfeest, om onze diepe zelf te vertegenwoordigen et cetera et cetera.
Uiteraard hebben we het beschaafd en intellectueel gehouden, vol mannelijke activiteiten zoals het kijken van Sherlock Holmes (tja, we hadden Pirates al IETS te vaak gezien, en dat amateuristische gebazel is als een candy apple op je rotte kies. Daarnaast vonden we, zelfs als man, de combinatie van Jude Law en Robert Downey Jr onweerstaanbaar).
Misschien vertel ik jullie een andere keer nog wel meer over het feest zelf, maar het is niet de bedoeling dat ik per dag een half boekwerk blog, helaas. Daarnaast zou het misschien iets te veel van het goede zijn… Ik hoop in ieder geval dat ik jullie heb overgehaald je te bekeren tot het gekschap!
Let there be cake for all our mistakes!
x Rosalie.
Hhahaha! Hilarisch verhaal!
BeantwoordenVerwijderen*ik beken bij deze dat ik ook eens verkleed als een man naar een thema feest ben geweest, een aantal maanden geleden nog.. helaas niet als piraat, das de volgende fase!