Column: Annemarieke's uitwisselingsjaar in Engeland is ten einde.

Hallo lieve lezers en lezeressen,

Vandaag, Donderdag 14 juni, vertrek ik na een jaar in Engeland gewoond te hebben, weer terug naar Nederland. Waarschijnlijk op het moment dat je dit nu leest, zit ik in de bus onderweg naar London, om vanaf daar vervolgens mijn vlucht naar Schiphol te pakken, en vanavond om tien over tien weer in ons kleine Holland te arriveren!
Man oh man, wat is de tijd snel gegaan. Het lijkt wel gisteren  toen ik afscheid nam van mijn vrienden, familie en ouders, en met knikkende knieën op het vliegtuig stapte. En tegelijkertijd, voelt het alsof ik hier al eeuwen zit. Mijn gastfamilie, mijn Engelse huis, school en mijn Engelse vrienden voelen allemaal zo vertrouwd, dat het heel vreemd is om nu weer weg te gaan en van iedereen afscheid te moeten nemen.

Afgelopen dinsdag begon het afscheid:  Mijn vrienden hadden mij verteld dat ze mij naar een gezellig restaurant mee uiteten zouden nemen, als afscheidsfeest. Maar toen ik dinsdagavond bij een vriendin aankwam om daarmee samen naar het restaurant toe te gaan, stond mij iets héél anders te wachten. Toen ik de woonkamer binnenstapte kreeg ik de schrik van mijn leven: “SURPRISE!”. De hele kamer stond vol met vrienden en vriendinnen die ik dit jaar gemaakt heb. Na van mijn mini-hartaanval bekomen te zijn, begon het allerbeste Vaarwel-Surprise-Afscheidsfeest waar ik ooit geweest ben. Super lief om te zien dat iedereen speciaal voor mij tijd vrij had genomen om afscheid te nemen, en ik snap nog niet dat niemand per ongeluk iets had laten merken, aangezien ze het al 2 maanden van te voren hadden uitgepland!Aan het einde van de avond, toen het afscheid-nemen niet meer uitgesteld kon worden, begon plotseling iedereen in tranen uit te barsten, en hebben we iets van 10 minuten lang, met z’n alle in een massale Teletubbie Group-Hug gestaan.
Of ik zin heb weer naar huis te gaan? Ja en nee. Nee, omdat dit nu toch echt het einde van een tijdperk is, en ik dit nooit meer zal beleven. Ja, natuurlijk, om mijn vrienden, familie en ouders weer te zien. Om eindelijk weer te kunnen fietsen, kaas te eten, van het platte (letterlijk)-land te genieten, om schaamteloos oranje te dragen en eindelijk weer vers bruin brood van de bakker,  groente en fruit te kunnen eten! Wat mis ik de typisch Hollandse “Aardappels, vlees en groeten” zeg!
Toch, het was een top jaar, en het is heel vreemd om afscheid te moeten nemen. Dit is mijn routine geworden, het zal dan dus ook heel vreemd zijn om weer elke dag, 24/7 nederlands te praten, weer in mijn eigen huis te wonen, en weer in mijn eigen bed te slapen. Maar stiekem is het ook wel weer even heel erg lekker “bijkomen”.

Zoals jullie wel merken: heb ik “mixed feelings”, maar blij of niet blij: Annemarieke is weer thuis!

Lots of Love,
xxx
Annemarieke