Recensie: Sam leest A Game of Thrones

Game of Thrones is HUGE. De hele wereld lijkt wel te zijn gevallen voor deze geweldige fantasyreeks van George R.R. Martin. Wees niet gevreesd, ik heb tot nu toe enkel A Game of Thrones gelezen, oftewel: het eerste deel. Eigenlijk ben ik ook van mening dat ze de serie A Song of Ice and Fire hadden moeten noemen, zoals de reeks oorspronkelijk getiteld is, maar goed, dat even terzijde. Wat ik probeerde te zeggen is dat jullie niet bang hoeven te zijn voor spoilers, aangezien de meesten allang bij seizoen twee gearriveerd zijn en ik me dus helaas nog moet beperken tot numero uno.

Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik ondertussen een behoorlijke fangirl aan het worden ben, een virus waar ik voorheen nauwelijks mee besmet ben geweest (alleen Harry Potter heeft me ooit zo weten te boeien) maar wat nu in al zijn hevigheid toegeslagen heeft. En dat wil bij mij wel wat zeggen: stiekem hoop ik dat Zweinstein zich in de hemel bevindt. Kortom, ik ben dus behoorlijk bevoordeeld wat betreft mijn mening over A Game of Thrones, maar ik zal mijn best doen er een objectief en samenhangend geheel van te maken zonder teveel referenties naar het goddelijke uiterlijk van Jon Snow (dat we niet kunnen zien in de boeken, maar he, laten we de karakters uit de serie even in ons achterhoofd houden tijdens het lezen).

Allereerst heeft de schrijver gewoonweg godsgruwelijk veel fantasie, iets wat ik enorm kan waarderen. Alles in het boek is tot in het kleinste detail uitgewerkt: van de harnassen tot de beschrijvingen van gezichten tot de landschappen en de kastelen. Er zijn dan ook meerdere kaarten toegevoegd als bijlage, waaronder een plattegrond van King’s Landing. In combinatie met de beelden die je hoofd hebt van de serie heb je het idee alsof je het boek ingezogen wordt. Door de perfecte beschrijvingen kost het je geen enkele moeite om je in te beelden dat je een onzichtbare aanwezige bent in de wereld van A Game of Thrones. De enorme fantasie van de schrijver is ook terug te zien in de verscheidenheid aan huizen en personages: voor ieder huis (inclusief baandermannen) zijn wapentekens en bijbehorende kleuren bedacht en alle belangrijke huizen kennen ook nog een eigen spreuk en hebben een lijst van de leden die tot het huis behoren. Op deze manier schept Martin tegelijkertijd ook orde in de chaos die ontstaat dankzij de vele details. 

'Winter is coming' en de schrikwolf: de spreuk en het wapen van de Starks.

Daarnaast zijn de karakters ook erg goed uitgewerkt. Geen enkel personage is per definitie goed of slecht: alle hoofdpersonen hebben een aantal eigenschappen die ze uniek en menselijk maken. Hierdoor zijn de personages herkenbaar en is het eenvoudig om je in te leven in hun situatie.

Gelukkig is dit alles niet verbonden aan een trage en verwarrende schrijfstijl, waar ik bijvoorbeeld erg veel last van had bij Lord of the Rings. Er wordt weinig gebruik gemaakt van metaforen, symbolisme en andere vormen van figuurlijk taalgebruik. Het verhaal draait om de plottwisten en niet om het taalgebruik: de lezer wordt op geen enkele manier afgeleid van de gebeurtenissen in het boek. Wat ik ook erg fijn vond was het wisselend perspectief, waardoor de verhaallijnen op een overzichtelijke manier door elkaar kunnen lopen. Ook is het leuk om soms een kijkje te krijgen op dezelfde gebeurtenissen vanuit twee verschillende standpunten. 

 

Vreemd genoeg is het verloop van de gebeurtenissen ook meteen het grootste minpunt van het boek. De opbouw van het verhaal is tenenkrommend langzaam: de eerste tweehonderd pagina’s heb je geen idee waar Martin naartoe wil. Het lijkt wel alsof de opbouw bijna tweederde van het boek beslaat en alle actie in één klap daarna volgt, met een climax van Daenerys’ verhaallijn als slot. Ook dit open einde kon ik niet enorm waarderen. Ik hoop dus dat de spanningsopbouw in de volgende delen van de serie beter verdeeld is.

Tot slot nog even een ode aan Jon Snow, mijn favoriete personage, die ik eventjes wil roemen om zijn koppigheid, sexyheid, dapperheid, nederigheid en loyaliteit. En natuurlijk om zijn hotness in de serie, ook al moet ik dat eigenlijk buiten beschouwing laten in een boekrecensie. 

Wat vind jij van Game of Thrones? Een terechte hype of niet?

Let’s keep the moon awake and do electric boogiloo.

Liefs,

Sam