Rosalie ging naar the Hunger Games

Gegroet.

Vandaag ga ik iets doen wat ik naar mijn weten nog nooit heb gedaan: ik recenseer een film. Aangezien het een flinke lap tekst heeft opgeleverd zal ik, zoals Plinius het zo mooi zei “zonder verdere omhaal van woorden” maar meteen back to business gaan. Enjoy muchos.

Ik denk niet dat er nog veel zielen op deze aarde ronddwalen die op zijn minst het eerste boek nog niet hebben aangeraakt, maar voor die ene enkeling zal ik het verhaal nog even megakort samenvatten:

Amerika van de toekomst, nu bekend onder de naam Panem, is verdeeld in twaalf* districten die onder leiding staan van het Capitool. Ieder jaar worden de Hongerspelen georganiseerd, waarbij uit ieder district één jongen en één meisje in een arena geplaatst worden. Zij vechten daar op leven en dood, en na drieëntwintig doden zal er één winnaar overblijven. Dit klinkt allemaal extreem luguber, maar geloof me, het valt in de praktijk best mee. Als het zusje van Katniss bij een loting uit de bus komt als de vrouwelijke tribuut voor district twaalf, biedt Kat aan haar plaats in te nemen als vrijwilliger.

De boekenlezers kunnen wat mij betreft opgelucht adem halen: de film volgt het boek nauwgezet, op een kleine perfectie hier en daar na. Door die wijzigingen is de overstap naar deel twee (die ook al vol in productie is en waarschijnlijk eind november 2013 in de bios zal verschijnen) kleiner dan in de boeken en is het verhaal duidelijker voor niet-lezers. Verder komt de relatie tussen Katniss en haar zusje Prim nog beter uit de verf en zijn er dialogen toegevoegd die je meer inzicht geven in het gehele verhaal en de Games op zich. Zo hebben Seneca de Game Maker en president Snow de norse buldog een aantal gesprekken die het doel van de Spelen uitleggen, en kijk je achter de schermen mee naar de opzet van de Games, waar je bijvoorbeeld ziet hoe ze roofdieren tevoorschijn toveren om de spanning wat op te voeren en met een simpele klik een vuurbal op een van de deelnemers knallen. En ik maar denken dat ik de bitch was als ik mijn Sims liet verhongeren of het huis in brand liet vliegen.

Daarnaast hoef je, zoals ik, ook niet te vrezen voor een pietsje te veel Twilight/cliché liefdesdrama. Ondanks het feit dat ‘de makers van Twilight’ zich ermee bemoeid hebben, is het Twilight-gehalte laag gebleven. Het enige minpunt was dat Gale werd neergezet als een Taylor Lautner: de o zo zielige tweede keus die moet toekijken hoe zijn eeuwige liefde ervandoor gaat met een of andere kerel die hij uiteraard altijd al gehaat heeft vanwege zijn afkomst. Hij lijkt potdorie zelfs op Taylor.

Ook niet onbelangrijk: degene die Peeta speelt is zwaar jummy c:

Doordat het gefilmd is als een soort documentaire, gestuurd door interviews en presentaties, is het voor niet-lezers ook te begrijpen. De film duurt wat lang, maar de overdosis aan spanning sleept je er zonder problemen door.

Na de film hoorde ik hier en daar gemompel in de trant van “shitfilm”. Ik weet niet wat die mensen bezielt, en wat ze dan wel een goede film vinden. Misschien hebben ze de boeken niet gelezen en snappen ze het gewoon niet. Ik zou het niet weten, feit is in ieder geval dat ik het zeker niet met ze eens ben. De film was quite epic, al miste ik eerlijk gezegd wel het vuurwerkmoment. Ik zou je ook niet aanraden de film te kopen, maar gewoon in de cinéma te gaan bewonderen.

Ben jij van plan naar de Hunger Games te gaan?

May the odds be ever in your favor.

Hakuna matata!

* Ja, ik weet dat het er eigenlijk dertien zijn.

Foto’s gejat van Weheartit. 

En als afsluiter een bliksem Q&A met vragen die je je als lezer van de boeken af kunt vragen, bevat SPOILERS voor niet-lezers en is daarom speciaal helemaal onderaan geplaatst: 

-       Hoe is Katniss? Steengoed. 

-       Is Rue haar dood net zo mooi als in de boeken? Ja

-       Is Effie zoals je haar verwachtte? De eerste keer dat ik haar zag, dacht ik dat het een misvormde travestiet was. Helaas voor Effie was het Effie. Later in de film draagt ze andere outfits, die haar een stuk beter staan.

-       Hoe is Haymitch? B-R-I-L-J-A-N-T.

-       Is de nadruk, zoals gevreesd, op de dramatische liefde gelegd? Nee

-       Hoe is het Capitool, en de inwoners ervan? Het Capitool op zich vond ik niet verfrissend, maar de Capitoolmensen zijn erg goed gedaan.