Rosalie heeft last van blogger’s block

Ik zal het maar niet ontkennen. Ik zal met de deur in huis vallen. Ik zal er geen doekjes om winden.

Ik heb blogger’s block.

Bloggiedewattie? Blogger’s block. Net zo iets als writer’s block, maar dan voor bloggers. Als je nog nooit van die term gehoord had: geen zorgen, ik heb het net bedacht.

Het voelt alsof ik in een soort sleur zit. Zodra ik dat knipperende zwarte balkje bovenaan een leeg A4’tje zie, bekruipt het gevoel me. Ken je dat gevoel wanneer iemand vla over je heen giet – waarschijnlijk niet, maar je zou het eens moeten testen – zo voelt het, maar dan omgekeerd. Een soort kippenvel dat zich over je hele lichaam voortbeweegt als een enorm vertraagde tsunami, een monster met vijf paar rode ogen dat over je schouder heen kijkt en ervoor zorgt dat je niet één letter op papier krijgt.

 Ik weet niet waar het vandaan komt, maar ik heb het gevoel dat ik m’n bloggerness kwijt ben. Mijn woordspelingen en taalgebruik waar ik zo trots op was is pleite, finite, gone with the wind. Ik word er gek van. Het is alsof je een wiskundeproefwerk wilt maken, je hebt jarenlang een ruime voldoende gestaan, maar ineens ben je alles kwijt en heb je verdorie geen idee meer hoe het nou ook alweer moest. Je begint maar opnieuw en opnieuw en past steeds een klein beetje aan, maar het wil gewoon niet. Iedere kleine afleiding vormt een complete storing (9 op de schaal van Richter): iTunes die een ‘bliep’ geeft omdat het nieuwe album van de Black Keys geïmporteerd is, mijn moeder die een vraag stelt over de umlaut…

Om het allemaal nog irritanter te maken, lijkt het alsof de helft van m’n Nederlandse vocabulaire op de trein naar Tokyo gestapt is en mij heeft achtergelaten met een mengelmoes van Engels, Frans, Latijn en een pietsie Nederlands in m’n hoofd, wat niet alleen resulteert in een overmatig gebruik van Google Translate (echt waar, ik had het nodig om Engels > Nederlands te vertalen, loser die ik er ben), maar ook in een – eh – ietwat creatieve grammatica, waarbij ik soms de Franse, Nederlandse en Engelse maar tegelijk op één woord toepas. Ik weet wat ik wil zeggen, het zit perfect in m'n hoofd, maar net zoals het zo vaak gebeurt bij tekenaars, komt het er gewoon niet op de juiste manier uit. 

Toch krijg ik, terwijl ik dit klagende artikel schrijf, ergens weer dat gevoel terug in m’n vingers. Het hallelujah, ik ben trots op dit artikel!-gevoel. Ergens.

De beste genezing voor writer’s block is stoppen met schrijven (soms een half jaar lang!), naar buiten gaan, een hobby zoeken … Maar dat alles wil ik niet. Ik heb al een hobby, en dat is Dailynoted. Daarnaast kan ik jullie toch niet laten zitten. Wat denken ze wel.

Nee, de beste kuur tegen blogger’s block is iets anders. Wat het precies moge zijn, daar moet ik nog even over nadenken, maar aangezien ik degene ben die het hele fenomeen bedacht heeft, is het wel zo fair als ze mij de genezing ook laten verzinnen toch?

Hebben jullie ook wel eens last gehad van blogger’s block? En hebben jullie nog tips om de ziekte zonder te veel kleerscheuren door te komen?

Hakuna matata!

Foto's gejat van Weheartit en Deviantart.