maandag 23 januari 2012

Aviva verliest haar oma aan kanker.

Hai lieve lieve lieve lezers.

Ik heb geprobeerd een leuke post voor jullie te schrijven. Heb mijn ideeënmap doorgespit, op zoek naar een leuk onderwerp. Ben aan iets begonnen, maar heb halverwege alles weer weggegooid. Waarom? Het lukte gewoon niet. Vorige week vertelde ik jullie dat mijn proefwerkweek zou beginnen en dat ik mijn internet zou afsluiten. Mijn wiskunde ging maandag -zoals verwacht- extreem slecht. Dinsdagochtend was ik hard aan het leren voor mijn volgende toets, toen mijn moeder binnenkwam. 'Vief, stop maar met leren. Het gaat niet goed met oma, we moeten meteen naar het ziekenhuis' zei ze. 

Mijn oma had baarmoederkanker gehad en was daarvoor geopereerd. Iedereen dacht dat het weg was, dat er geen uitzaaiingen waren en dat ze ons dus nog lang niet ging verlaten. We werden wakker geschud toen ze tweeënhalve week geleden opeens enorme buikpijn kreeg. Uiteindelijk besloot ze toch naar de dokter te gaan. De kanker was terug en nu in haar buik. De tumoren waren zo groot en snelgroeiend, dat opereren geen zin had (en haar lichaam zou het niet aankunnen). Ze werd na een tijdje opgenomen in het ziekenhuis en zou chemo krijgen. Zo kon de pijn verminderd worden en zou ze nog een tijdje door kunnen leven. Ik zal niet precies ingaan op wat er gebeurd is die week. Maar ze ging enorm snel achteruit. Niemand had het verwacht. Er was geen hoop meer...

Mijn oma en ik. Februari 2009, onderweg naar Eilat, Israel.

Mijn oma overleed dinsdagavond, om 10 voor 10. Na een korte, hevige en vooral onverwachte strijd met kanker. Ik ben de hele dag in het ziekenhuis geweest. Heb veel te veel koffie gedronken en veel te weinig gegeten. Maar ik heb haar hand kunnen vasthouden, met haar kunnen praten. Die kostbare laatste uren met haar door kunnen brengen. Ze vertelde me dat ze van me hield, dat ik later moest gaan doen wat ik wilde en happy moest zijn. Ze liet weten dat ze het enorm jammer vond dat ze me niet verder kon zien opgroeien en dat ze trots op me was. Daarna kreeg ze meer morfine en werd ze minder bewust van haar omgeving. Ik was erbij toen ze overleed. Het leek echt alsof een kaarsje werd uitgeblazen. Je zag het leven uit haar gezicht verdwijnen.

Deze week heb ik doorgebracht met familie, in het huis van mijn oma. Om te praten en mooie herinneringen op te halen. Vrienden, kennissen, buren en familie liepen in en uit. Het voelde wel raar. Ik had constant het idee dat mijn oma zo binnen zou kunnen wandelen. In mijn hoofd en hart leeft ze nog steeds en wat zal ik haar gaan missen. Het is ontzettend moeilijk om gewoon weer door te gaan met mijn leven. Deze week is in een roes voorbij gegaan. Ik ben nog niet ingestort, maar dat is geen garantie voor de toekomst. Vrijdag was de begrafenis, maar ik besef nog steeds niet helemaal wat er gebeurd is. 

Zal het ooit weggaan? Het verdriet, de pijn, het gemis? Ik weet het allemaal niet. Wat ik wel weet is dat ik haar nooit zal vergeten. En ik zal er alles aan doen om ervoor te zorgen dat andere mensen dat ook niet doen (bijvoorbeeld mijn 5-jarige nichtje). Hebben jullie ooit iemand verloren? Aan ouderdom, een ziekte of een ongeluk? Deel je verhaal. Laat een reactie achter (anoniem kan!) of mail me op avivabing@hotmail.com.

Dare to dream, Aviva.

13 opmerkingen:

  1. Wat vreselijk naar voor je. Heel veel sterkte voor jou, familie en vrienden! Veel liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve Aviva, Mooi om je 'verhaal' te lezen. Weet dat het heel bijzonder is dat je bij haar overlijden bent geweest. Dat ze dat ook beseft heeft is nog mooier. Ik ben nu 2x bij een overlijden geweest (mijn oma in 2000 en mijn schoonvader, afgelopen november) Het is net zo bijzonder als met een geboorte: heel intiem alleen liggen de emoties natuurlijk ver uit elkaar. Bewaar deze mooie ervaring (ondanks het verdriet er omheen) voor altijd in je hart, het is namelijk een ervaring voor de rest van je leven. Liefs, Arlette

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Met tranen in m'n ogen heb ik net je stukje gelezen.
    Ook mijn oma is ziek, zal nooit meer beter worden. Wat is kanker een rotziekte en bovendien ook een rotwoord. Ik probeer gewoon zoveel mogelijk te genieten van wat er nog is, ook al is dat best moeilijk omdat we zo ver uit elkaar wonen.
    Gecondoleerd en heel veel sterkte meis!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat verschrikkelijk voor je, echt heel veel sterkte! X

    BeantwoordenVerwijderen
  5. gecondoleerd! heel erg veel sterkte.
    mijn oma is overleden door een soort van doktersfout.. toen ik haar al 3 weken niet meer gezien had omdat ik als klein 9 jarig meisje altijd zei: '' volgende week ga ik mee '' nu weet ik inmiddels wel beter.
    mijn opa heb ik nog vaarwel kunnen zeggen.. hij kreeg een herseninfarct en voelde dit aankomen, daarna verlamde de helft van zijn lichaam, vreselijk om te zien! inmiddels heb ik dit jaar ook een klasgenootje verloren en mijn beide ouders hebben kanker gehad.. ik weet allemaal hoe je je nu voelt!

    veel liefs meid.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. De tranen staan in mijn ogen, ik weet wat je meemaakt. Mijn oma is dan niet overleden aan kanker, maar toch wel aan een ziekte. Het is zo moeilijk, maar het wordt beter, echt waar. Heel veel sterkte!
    Xx Lotte

    BeantwoordenVerwijderen
  7. wat erg :( erg veel sterkte meid!! xx

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ben voor het eerst op dailynoted en zag meteen dit bericht, heel naar voor je en heel veel sterkte en troost in deze moeilijke tijd. Ook namens Bram.
    Liefs, Merel (zusje Bram, ex Frank K., dan weet je wel welke...)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik ben ook een oma en opa kwijt geraakt aan kanker, toen ik ongeveer 11 was. Ik weet hoe kut het is als alles opeens afgelopen is. Het gemis gaat nooit weg, maar ik heb nog wel het gevoel dat ze allebei bij mij zijn.

    Jouw lieve oma waakt vast ook over jou, ze mag niet vergeten worden!

    X.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Heel veel sterkte toegewenst...

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Lieve Aviva, wat knap van je dat je jouw gevoelens zo kunt weergeven. De pijn en het verdriet zijn heel herkenbaar voor diegenen die dit op de een of andere manier ook hebben meegemaakt. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wow. Ik moest moeite doen om niet te gaan huilen, echt tranen in me ogen! Zelf heeft me vader kanker gehad, en is gelukkig genezen! Verder ben ik 1 oma op 50 jarige leeftijd verloren aan kanker, maar die heb ik zelf niet gekend. Haar man kreeg weer een nieuwe vrouw, maar die is ook snel overleden aan kanker. En me opa zelf is aan een hersenbloeding overleden ongeveer 3 jaar geleden. Ik leef heel erg met je mee!

    Het zou niet mogen, dat kanker allemaal van die lieve mensen wegneemt.

    Heel veel sterkte! <3
    Anouk A.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. meid,
    ik weet precies hoe het is toen ik dit las zat ik spontaan te janken omdat er bij mij precies hetzelfde is gebeurt maar mijn oma had longkanker. maar je moet altijd weten dat ze er nog is misschien niet waar je haar kunt zien maar wel kunt voelen.

    iedereen zegt dat jij nu in de hemel bent
    een betere plek je wordt er vast verwend

    nee ik moet niet huilen
    want ik weet dat jij van mij houdt
    maar ik zou alles ruilen
    voor nog een seconde met jou

    wanneer zie ik jou terug
    mijn engel die over me waakt
    wanneer zie ik jou terug
    een ster die naar me knipoogt en me nooit verlaat
    die elke avond aan de hemel staat

    iedereen zegt dat jij nu vast geen pijn meer voelt
    weet iemand echt wat men daar dan mee bedoelt
    nee ik moet niet treuren want ik weet toch jij ziet me graag
    wat er morgen ook mag gebeuren maar wie antwoordt echt op mijn vraag

    wanneer zie ik jou terug
    mijn engel die over me waakt
    wanneer zie ik jou terug
    een ster die naar me knipoogt en me nooit verlaat
    die elke avond aan de hemel staat

    en als ik in mijn bed lig vannacht
    en als een nieuwe ster naar me lacht
    weet ik dat jij voortaan altijd bij me bent
    ik heb jou herkend

    wanneer zie ik jou terug?
    mijn engel die over me waakt
    wanneer zie ik jou terug?
    mijn ster die naar me knipoogt en me nooit verlaat
    die elke avond aan de hemel staat

    mooi liedje van K3 (lol) wanneer zie ik jou terug
    in ieder geval nog heel veel sterkte en alles komt goed
    X Janneke

    BeantwoordenVerwijderen

Just leave your lovely comment!