Sam stelt zich voor!

Hola supermercado's, 

Nadat Nikita helaas gestopt is met bloggen meldt een nieuwe blogger zich! Misschien vragen jullie je dan af wie dat meisje is, dat uit het niets jullie geliefde blog komt onderspammen. Wel, mijn naam is Sam, een 16-jarige examenleerlinge die in 6VWO zit. Ik kom uit een boerengat dat verstopt ligt in het verre oosten des lands. Je weet wel, zo'n plaats waar een jongen een meisje niet hoffelijk een ritje op zijn fiets naar huis aanbiedt maar in plaats daarvan vraagt of ze meegaat om "brommers te kiek'n".

Wees niet gevreesd, ik zal jullie niet terroriseren met Twentse woorden en uitdrukkingen, zelfs al sprak ik dat o zo mooie dialect vloeiend. In plaats daarvan zal ik proberen in min of meer normale woorden uit te leggen wie ik ben en wat ik doe (naast een doorgewinterde boerenmeid die elke ochtend de koeien melkt, of course). 

Aangezien ik de eerste stap van het voorstellen al volbracht heb kan ik meteen door naar numero dos: wat ik vreet ik eigenlijk uit in het dagelijks leven?

Net zoals de gemiddelde jongere breng ik het grootste gedeelte van mijn week door in een betonnen gebouw dat tot school verklaard is door het bordje boven de ingang met de naam erop. De rest van de uren vul ik met het luisteren naar muziek, pogingen tot tekenen, het verslinden van fantasyboeken en modebladen en zingen. Daarnaast spreek ik veel met mijn vriendinnen af bij de lokale koffiewinkel, waar ik overigens ook werk. Op zaterdagavond ga ik maar al te graag stappen en de zondagen breng ik meestal door op girlscene. Daarnaast probeer ik net als iedereen mijn huiswerk tussen al deze bezigheden in te proppen maar dit mislukt helaas vaker dan me lief is.

Laten we ons dan nu begeven naar deel drie. Iedereen die in zijn leven meer dan één profiel op girlscene heeft bestudeerd weet dat dit eigenlijk het onderdeel moet zijn van de zogenaamde 'dislikes': alles in het leven wat je niet aanstaat. Aangezien ik dat nogal gezeik vind houd ik me liever bezig met de leuke dingen des levens, oftewel: mijn obsessies!

Van mijn vriendinnen heb ik de eervolle titel moeilijke-woorden-nerd gekregen, omdat ik er volgens hen een handje van heb om rare uitdrukkingen en woorden op te zoeken en deze dan te verwerken in mijn dagelijkse taalgebruik. Dit valt in de realiteit ontzettend mee (of tegen, het is maar hoe je het bekijkt) maar ik moet wel bekennen dat ik stiekem vrolijk word van woorden als 'frappant' en 'erudiet'. Ze hebben eigenlijk ook geen recht van spreken, want we hebben zelf bijna elke week wel weer een nieuw woord dat randomly in de meest epische zinnen wordt gebruikt (om maar even een voorbeeld te geven).

Daarnaast ben ik verslaafd aan alles wat met Londen te maken heeft. Het is zelfs zo erg dat mijn ogen al beginnen te tranen als ik ergens een foto zie van de Big Ben en ik haast heimwee krijg als ik terugdenk aan mijn geweldige shopping spree in Camden Town. Eigenlijk ben ik gewoon een fervent Engeland-fan, net zoals als het gemiddelde meisje met een tumblr.

Tot slot ben ik gek op festivals, met name Lowlands. Afgelopen jaar heb ik het geluk gehad dit festival op de valreep te mogen bezoeken en ik heb zo lang moeten afkicken dat ik de datum van de kaartverkoop voor 2012 nu al met koeienletters in mijn agenda heb staan. De kleinere festivals zijn ook zeker niet verkeerd en daarom ga ik nu al vijf jaar lang ieder jaar het festival Dauwpop in Hellendoorn. Natuurlijk heb ik net als iedere festivalbezoeker de grote wens om internationaal te gaan en Glastonbury, Sziget, Roskilde en Burning Man met een bezoekje te vereren, maar tot op heden was mijn portemonnee het hier niet helemaal mee eens.  

Ik hoop dat jullie mijn artikelen met veel plezier gaan lezen!

Let’s keep the moon awake and do electric boogiloo.

Au revoir, de groetjes en tot ziens,

Sam